We leven ons leven en we denken dat we het goed doen. Ja, ik doe al jaren mijn best om het goede te doen, om me niet te laten afleiden door wat anderen belangrijk vinden, maar pas als je heel dicht bij de uiteinden van het leven komt, merk je waar het leven eigenlijk om draait. Aan het begin van het leven, bij de geboorte en aan het einde van het leven, bij het sterven, ontdek je pas wat het leven echt in houdt
Als een nabij persoon meemaakt die gaat sterven, merk je dat het “natuurlijke” sterven niet iets is van “nu leef je… en nu niet meer”, maar het is een proces. Het mooie van een proces in plaats van een harde overgang is dat jij jezelf er op kan voorbereiden, dat je nog kan terugkijken naar de mooie dingen, nog kan meegeven wat je wilt meegeven… en kan leren wat eigenlijk echt belangrijk is in het leven.
Het leven is nu eenmaal het leven. En als je eenmaal de tijd hebt om er over na te denken, zie wat echt belangrijk is.
Het stervensproces is iets wat tegen ons gevoel in gaat, want we hebben er geen controle over. Maar zeg nou eerlijk, in het leven proberen we controle over zaken te krijgen, maar hebben we dat eigenlijk ook niet echt… en daarmee laat dit proces misschien wel op een harde wijze zien dat we in het leven tevergeefs proberen iets na te streven wat niet bij het leven hoort.
In het proces van sterven opent zich een andere realiteit, andere mate van spiritualiteit… In het normale leven wordt er weinig over gesproken, want er over spreken maakt je afhankelijk van de gene waar je het aan vertelt: je hebt geen controle meer over wat de ander er mee doet… Maar in het echte leven is het een onderdeel waar je niet omheen kan. Het proces rond het sterven is als het samensmelten van deze wereld, met de wereld na de dood. Sterven is niet een ogenblik, maar een proces van overgang. En de persoon die gaat sterven wordt voorbereid op deze overgang, maakt dingen mee die al te maken hebben met het echte leven, het leven na dit leven. Het echte leven, waar het leven voelt als het leven zonder al dat gedoe…
Het echte leven, waar het leven voelt als het leven zonder al dat gedoe…
Wat is dan de basis van de echte wereld? Ik denk dat het met relatie en met Liefde te maken heeft. En daarmee jezelf oefenen om het samen te doen, om relatie te bouwen, zonder dat je daarmee jezelf hoeft te verliezen. Jij ben een belangrijke schakel in het samen zijn. En Liefde, die zo ver gaat dat het alles op geeft voor de ander. Waar intimiteit weer een prachtig woord is waar mensen gelukkig van worden, zichzelf weer in kunnen geven, zichzelf kunnen kwijtraken en zichzelf weer kunnen terug vinden.
In de normale wereld hebben we navigatie en opleidingen om te bepalen wat verstandig is om te doen. In de echte wereld werkt dat anders: als je op het kruispunt staat dan weet je wat goed is, door je gevoel en niet door je verstand. Gewoon omdat je bent wie je bent, niet omdat je doet… De wijsheid zit niet in weten, maar het in Zijn… Het onderdeel zijn van… En daardoor te weten.
In de normale wereld vluchten we weg in een virtuele wereld van tv, Netflix of spellen, of misschien wel van proberen succesvol te zijn. God heeft deze wereld gemaakt zoals deze nu is, waarom zouden we ons in een andere wereld willen zetten en niet de echte wereld willen accepteren? Daar het leven leiden zoals deze echt bedoeld is: het laten zien van Liefde, het bouwen van (intieme) relaties, samen met mensen die leven zoals het bedoeld is..
Try not to become a man of success, but rather try to become a man of value. Albert Einstein
Tja, zoals mijn moeder al zei: Het leven is nu eenmaal het leven. En als je eenmaal de tijd hebt om er over na te denken, zie wat echt belangrijk is.
Ik hoop nog even op deze aarde te mogen rond lopen. Vooral omdat ik het echte leven veel meer wil gaan leven als een normaal leven. Hoewel ik het niemand zomaar gun, gun ik het iedereen wel om zo’n proces mee te mogen maken. Om een kleine glip van het echte leven te mogen proeven via iemand die er nog (als baby) of weer (als iemand in het sterfproces) dicht bij het echte leven is.
De wereld zegt: “we weten niet of er iets na de dood is, en wat dat dan zou zijn”. Maar als je echt kijkt, en naast iemand staat die dicht bij het echte leven is, kan je het wel zien, zie je dat er meer is om voor te leven, zie je dat het sterven niet een einde is, maar minimaal een heel dicht leven bij iets wat zo speciaal is dat je het mag koesteren in je hele leven… en daarna.