Naar de kerk gaan is voor mij belangrijk. Ik ga de afgelopen 10 a 15 jaar trouw (bijna) iedere zondag naar de kerk. Ik vind dat voor me zelf belangrijk. Ik ontmoet mijn “tweede familie”en ik kan God ontmoeten… ok, dat kan je altijd, maar dan neem ik er even de tijd voor om dat ook echt te doen… En een kerk met de traditie helpt daar bij. Soms zou ik graag de traditie en orde willen doorbreken, en soms merk ik dat het me helpt.
Afgelopen zondag zat ik in een dienst waar het heel anders ging. De voorganger, die overigens in een te gekke bluesband speelt, probeerde een tampon aan te steken tijdens de preek, waarna hij haastig zijn “nette pak” verwisselde voor zijn hardloopkleding om de dam tot dam loopt te lopen. Terwijl de tweede voorganger het had over genomen kwam hij over het “podium” aanrennen om op tijd de metro te halen. Even later kwam er iemand van buiten over het podium lopen om even naar de WC te gaan. Op zijn terugweg, terwijl de voorganger aan het bidden was, moest hij de voorganger een beetje opzij duwen om weer terug naar buiten te kunnen lopen… en dit is slechts een kleine impressie van deze dienst… En dan denk je dat het dus een waardeloze dienst zou zijn, maar het tegendeel is waar.
Juist een plek waar iedereen geaccepteerd kan worden zoals hij/zij is, juist een plek waar God wordt aanbeden terwijl er geen grenzen wordt gesteld aan de Liefde voor mensen, juist een plek waar de mens boven de (menselijke) regels staat, kan een plek zijn waar Jezus zijn werk voort wordt gezet. Een plek waar het niet meer draait om de regels, maar om het hart van de mens, is een plek waar Gods geest vrij kan waaien… en waar wij het de volle 100% kunnen ontvangen. Wij hoeven er alleen maar voor open te staan.
Precies de “touch” , doelstelling ,dynamiek van bij Bosshardt zuid oost.
Kom tot de Vader , maar vooral ook “kom zoals je bent.”
Een gevoel van een familiefeest , een samen “zijn “.
Mooi verwoord Winnifred