Inmiddels zitten we in de tweede coronagolf. Het virus waart rond. Nu wordt daar al genoeg over gesproken, maar in de kielzog van het virus komt ook mee dat mensen niet meer kunnen zijn wie ze willen zijn. Sommige dingen zijn lekker, zoals veel meer rust, je hoeft niet meer van alles, maar er komen ook dingen bij die tegennatuurlijk zijn, zoals het continue achter een computerscherm zitten, niet even langs je geliefde mogen gaan, niet naar je verenigingen, niet naar je kerk, het niet kunnen uiten en/of krijgen van Liefde.
Ik ben er van overtuigd dat een mens gemaakt is om liefde te geven en te ontvangen. Dat is de basis onder alles. Hoewel de uitingen vaak zijn: “wat kan ik doen”, is Liefde vooral: “hoe kan ik er Zijn”. En in deze tijd kan je nog best veel dingen doen, maar er zijn, gewoon naast elkaar zitten, een kleine aanraking, niet zo veel zeggen en samen in gedachten zitten…. Dat mag dan weer niet… Maar dat is wel er samen Zijn.
Ik denk dat deze “toestand” belangrijk is voor de mens en juist dat is iets wat nu door het onkruid die de corona achter laat, overwoekert wordt: geen contacten, geen sport, angst om het ook te krijgen, of het weer te krijgen, maar dan erger…
Als ik kijk naar mezelf merk ik dat ik moeite heb met het onderscheid maken tussen wat dan het onkruid is en wat goed is. Ik zie het om me heen dat mensen sneller geïrriteerd zijn, makkelijke ontploffen, veel meer denken voor zichzelf te moeten opkomen en dat vaak ten koste van de ander. Ook in het grote plaatje zie ik dat: veel meer protesten, veel meer tegenstellingen enz.
Als mensen veel dingen op je schouders krijgt en ze het niet kunnen plaatsen, ontploft het ergens…
Herken je het bij jezelf? Herken je het om je heen? Herken je het onkruid dat opkomt? Als het gaat wringen en je realiseert je niet dat het hier door komt, komt er meer bij, gaat het meer wringen. Herkennen van wat er gebeurt is de eerste stap. De tweede stap ik kijken hoe jij er dan persoonlijk mee wil omgaan.
Heb je een tuin? Dan weet je hoe het gaat met onkruid: als je het bijhoud gaat het goed, maar als je er even te lang geen aandacht aan geeft, ontploft het. Je moet dan tijd nemen, soms even een plan maken en alles, liefst met wortel en al, verwijderen. Soms gaat dat zelf ten koste van wat je wel wilt laten groeien. Dit lijkt met corona ook het geval. Als jij jezelf niet realiseert dat het nodig is om tot jezelf te komen en je mee laat slepen door wat er allemaal niet mag, komt het onkruid op. Als je niet oppast overwoekert het je echte leven. Ook dan geldt dat je een plan moet maken en weer terug moet gaan naar jou Zijn. Je mag de schoonheid, zonder onkruid, weer gaan zien.
De ergste coronagolf is niet zo zeer een virus, maar een conflict in jou Zijn!
Dus ik heb besloten weer terug naar mijn roots te gaan. Wij zijn gemaakt om Liefde te geven en te ontvangen. Wil je dat ook? Neem tijd, plan VIV momenten in (Voeten In de Vensterbank en mijmeren over wat je echt beweegt) – ga lopen met een echte vriend(-in) en reflecteer op jezelf, ga terug naar binnen, naar je echte drijfveer. Ontdek de boosheid of frustratie in jezelf en ontdek waar deze vandaan komt. Maar ontdek vooral hoe je wel wilt zijn en wat nog wel kan in deze tijd.
Juist in deze tijd hebben we mensen nodig die Liefde uitstralen. Ga dus de Liefde uitstralen ipv weghalen. Kijk niet alleen wat het met jou doet, maar vooral wat het met de mensen om je heen doet, je naasten. Juist in deze tijd is het Zijn belangrijker dan het Doen. Soms is het heel simpel, ook al lijkt het te simpel, maar een berichtje dat je aan die persoon denk is al zo veel waard.
Ik hoop dat jij jezelf mag Zijn, want ik weet dat er een heel mooi mens in jou zit. Laat die mooie mens stralen! Zo beïnvloeden we onze omgeving en kunnen we het corono-onkruid klein houden.
Wat mooi geschreven. En de spijker op z’n kop. Fysiek kunnen we niet bij jullie zijn, maar in gedachte heel veel bij jullie.