Op 30 november was er in de Kerk van de Nazarener te Dordrecht een tienerdienst met als thema: “Waves”. Deze dienst is door tieners gemaakt en uitgevoerd (met soms wat hulp van wat oudere tieners 🙂 )
Nicole Visser (zelf tiener) heeft de overdenking en getuigenis met ons gedeeld. Ik was best onder de indruk van wat ze vertelde. In dit bericht kan je de tekst terug vinden.
Tijdens de dienst zijn er eerst drie filmpjes getoond (filmpjes zijn gemaakt door Noah, audio is opgenomen door Jan).
Jana:
Rachelle:
Nicole:
Hieronder volgt de tekst van de preek van Nicole, naar aanleiding van Marcus 4:35-41:
Goedemorgen, mijn naam is Nicole Visser.
Waves. Dat betekend Golven. Waarom golven? Dat ga ik u uitleggen
Elke golf is verschillend, altijd anders. een golf kan gigantisch zijn, maar ook heel klein. Het is maar net waar je bent, maar waar water is, zijn golven. Als de wind goed staat, voeren de golven je mee de goede kant op, richting het strand, maar als je niet oplet en de wind draait, dan kan je opeens een heel stuk de verkeerde kant op gedreven zijn. Als je dan door hebt dat je de verkeerde kant op gaat en middenin de grote oceaan bent, raak je in paniek en ga je zwemmen zo hard als je kan en heb je het gevoel dat je op het punt staat te verdrinken in de grote oceaan..
Snapt u al waar ik heen wil?
Elke dag heb je verschillende situaties. De een is goed, de ander totaal niet , en deze situaties zijn de golven in je leven. De oceaan? Dat is de wereld, als alles goed gaat, ga je mee in the flow van het leven, je laat je helemaal meevoeren. Je drijft veilig in de buurt van het strand, wat kan er nu misgaan? Alles is prima, tot je opeens word overspoeld door een grote golf, je gaat kopje onder en verward kom je weer boven water. Wat is er gebeurd? Waar is dat veilige strand nu? Het ging toch net zo lekker? Zonder dat je het merkte is de wind gedraaid en ben je weggedreven. Nu ben je ergens midden in de grote oceaan. Welke kant moet je op? Waar moet je heen? Wat moet je doen?
Wat je sowieso NIET moet doen is in paniek raken. je raakt al snel gestrest en uitgeput en je bent nog steeds even ver van de kust. Bewaar je energie en probeer uit te vinden welke kant de goede kant is. Als je dit niet kan vinden, vraag om hulp, praat erover met anderen, misschien weten zij wat moet doen en zo niet, dan kunnen ze je vast helpen om de goede weg te vinden, ze zwemmen met je mee. Met mensen om je heen zal je kracht genoeg vinden om te blijven zwemmen, je hoofd boven water te houden en niet te verdrinken. Na een tijdje zie je de vuurtoren en vanuit de vuurtoren geven anderen je aanwijzingen hoe je veilig weer aan de kust kan komen.
Soms heb je het gevoel dat je overspoeld word door de wereld om je heen en raak je in paniek. Niemand snapt je, je snapt jezelf niet eens meer, je weet niet wat je moet doen en je staat op het punt om te verdrinken. Om verdrinken en de gevolgen daarvan te voorkomen, is het belangrijk dat je rustig blijft. Rust uit, praat erover met anderen en zoek contact met God. Dit, je rust zoeken en steun zoeken bij anderen en bij God, is als een groot stuk wrakhout dat naast je drijft net wanneer je het niet meer ziet zitten, toeval? Ik denk het niet. Je kan leunen op het grote stuk hout en als je weer uitgerust bent en je het lichtpuntje van de vuurtoren ziet, kan je de moed en de kracht vinden om op dat grote stuk hout te klimmen en naar de kust te peddelen. Dat is toch veel makkelijker? Met dat stuk hout, God dus, voel je veilig en sterk, je vind de moed om verder te gaan. Uiteindelijk ben je weer veilig bij het strand en met behulp van jouw stuk hout blijf je veilig bij de kust. Er blijven natuurlijk altijd golven, grote en kleine, die je proberen tegen te werken en je weg te laten drijven van de kust, maar nu heb jij al ervaringen van de vorige keer en weet jij je hoofd koel te houden in onverwachte situaties. Jij drijft dus niet meer zomaar weg van de kust!
Zoals ik in het begin al zei zijn alle golven verschillend, ik heb wat golven op een rijtje gezet met daarbij een ervaring die het hopelijk voor jullie duidelijk maakt.
-Soms zijn golven tegenstrijdig, de stroming voert de golven de ene kant op, terwijl de wind golven naar de andere kant stuurt.
Op de basisschool ben werd ik vaak gepest. Later op de middelbare had ik hetzelfde, maar dankzij mijn ouders ging ik toch naar de Tieners op de zaterdagavonden. Op de zaterdagavonden en op de kampen van DNJI heb ik voor het eerst echt vrienden gemaakt, ik leerde dat ik mag zijn wie ik ben en ik heb God beter leren kennen. Door bijbel studies, door diensten en door muziek heb ik een sterke band met God die me in veel situaties overeind hielden. Voor mij genoeg reden om me in november 2010 te laten dopen. In de week daarna kreeg ik op school opmerkingen als; wat is er met jou gebeurd, je straalt bijna. Als ik toen vertelde dat ik me had laten dopen, waren ze helemaal verbaasd en gingen ze vragen stellen waar leuke gesprekken uitkwamen, maar daarna was ik weer gewoon lucht, niemand.
Op school ging het niet goed, mn cijfers wel, maar de rest niet. De stroming nam me mee richting een waterval die ik misschien niet zou overleven, maar de zaterdagavonden, de vrienden die ik maakte en God die me steunden werd ik door de wind meegevoerd naar een rustigere tak van die rivier.
-Sommige golven komen plotseling opzetten, door een gebeurtenis die anderen veroorzaken, waar je niets aan kunt doen en je jezelf ook niet op voor kan bereiden. Je bent net lekker aan het zwemmen, een onbekende kust komt in zicht, spannend! Maar dan komt steekt er opeens een heftige storm die alles verpest. Niks is meer zeker, alles veranderd en datgene waarvan je dacht dat het de veilige kust was, blijkt de verkeerde kust te zijn.
Deze storm ben ik zelf nog maar net uit. In 2 jaar veranderde alles waarvan ik had verwacht dat t nooit zou veranderen. Ik had net mn diploma en een vervolgopleiding gekozen en ik had bijna mijn sweet 16. Die was niet zo sweet, want in de week voor mijn verjaardag werd de scheiding van mijn ouders in gang gezet. Mijn basis, mijn vaste rots, brokkelde onder mijn voeten af. Lekkere start van een nieuw schooljaar op een nieuwe school. Als kers op de taart kreeg ik dat jaar ook nog eens pfeiffer, een ziekte die ervoor zorgt dat je altijd moe bent. Ik had geluk dat ik een lichte vorm had, anders was ik er nu nog niet vanaf. Ergens in april was de scheiding rond en vlak voor mijn verjaardag trokken we in in ons nieuwe, kleine, knusse, maar dankzij Mn moeder wel supergezellige huis. Ik was altijd al wel zorgzaam, maar in dat jaar groeide dat. Als je bij je ouders niet terecht kan, dan ga je naar je grote zus. Ik ben blij dat ik voor mijn broertjes klaar mocht staan, om ze te helpen of gewoon om te luisteren, we zijn erg close geworden door dat jaar.
Begin vorig schooljaar leek alles weer rustig, maarik zat niet lekker in mijn vel. Zo rond januari ging ik naar een maatschappelijk werker, waar ik veel heb geleerd over hoe ik met lastige situaties om kan gaan en hoe ik vervelende gebeurtenissen kan relativeren. Daar kwam ik ook tot de conclusie dat ik dus op de verkeerde opleiding zat. Na veel zoeken en een hoop twijfelen heb ik toch de switch gemaakt.
Nu, 30 november 2014, kan ik zeggen dat ik blij ben dat dit allemaal is gebeurd. En dan bedoel ik echt alles in mijn leven. Doordat ik vroeger ben gepest, ben ik weer baarder geworden voor de buitenwereld en ga ik vaak op mijn gevoel af, wat meestal klopt. Door de scheiding van mijn ouders ben ik zorgzamer, stabieler en zelfstandiger geworden. Doordat ik van opleiding ben veranderd, zit ik lekkerder in Mn vel en groeit mijn zelfvertrouwen, een jaar geleden had ik hier dus echt niet gestaan!
De conclusie:
Het valt me op dat over het algemeen christelijke tieners vaak gepest of buitengesloten worden. We denken anders, we hebben andere normen en waarden en we staan op een andere manier in het leven. wat ik graag aan jullie wil meegeven is dat in welke situatie je ook bevind, hou vol, geef niet op en blijf vechten, want uiteindelijk word je er sterker van. Hoe vaker je zwemt in zware stormen, hoe weerbaarder je word voor volgende stormen. Zoals in het nummer wat net gezongen word, oh no, you never let god, through the calm and through the storm, you never let go.
God laat je nooit gaan, hij laat je niet los, ook al heb je misschien het gevoel dat hij je in de steek heeft gelaten. Op de kalme perfecte momenten en in het hevigste van de storm, hij laat je nooit alleen!