Gebruik je tijd nuttig, je nieuwe leven kan er van af hangen.

Tijdloosheid dwingt een definitieve keuze af… En daarom ben ik nu zo blij met tijd!

Tijd is een vreemd begrip. Alles wat we doen, plannen, denken, maken, enz. heeft met tijd te maken. Tijd is helemaal verweven met ons leven. Wat dat betreft is tijd soms best irritant. Je hebt OF te weinig tijd OF te veel tijd. Je weet niet hoe je dingen moet afronden OF je verveelt je en weet niet wat je moet doen.

Toen de klok werd uitgevonden scheef een monnik eens op een klok:

“Gebruik uw tijd, Hij is het begin uwer eeuwigheid”.

Deze uitspraak past heel goed bij de gedachte die ik afgelopen week kreeg.

Waarom is er eigenlijke tijd? Kunnen we niet zonder tijd? Wanneer is de tijd eigenlijk begonnen?

Om met de laatste vraag te beginnen: Deze vraag is moeilijk te beantwoorden. WikiPedia schijft dat tegelijkertijd met de oerknal ruimte en tijd zouden zijn ontstaan. Klinkt niet gek. Dat betekend dat er voor de oerknal geen tijd was! De bijbel is daar ook niet helemaal duidelijk in. Prediker 3 lezend kan je opmaken dat de tijd voor hier op aarde is, maar dat God geen tijd kent. Mozus  [Psalm 90] en Petrus [2pet3:8] zeggen over de tijd dat : “bij de Heer is één dag als duizend jaar en duizend jaar als één dag”.

Even om dit gedachten experiment kracht bij te zetten ga ik er vanuit dat er bij God geen tijd is. Dit antwoord dan ook de vraag: “kunnen we zonder tijd”. Het antwoord is dan Ja, maar pas als we bij God zijn.

Nu dan de vraag: Waarom is er eigenlijk tijd? Dan ga ik eerst terug naar die uitspraak van de monnik “Gebruik uw tijd”, of in de context van de hele uitspraak: “Gebruik al je tijd nuttig, Hij is het begin van uwer eeuwigheid””.

Dat vind ik een mooie gedachte. De tijd die we hier hebben is bedoeld om ons voor te bereiden op de eeuwigheid. De eeuwigheid, zo ga ik daar vanuit, is de tijd die we hebben na dit leven op aarde, de tijd die we samen met God doorbrengen. Maar deze “tijd” met God is dus zonder het begrip “tijd”. Alles wat er is, was er. Alles wat was, is er en zal er altijd zijn. Geen tijd betekend dus ook: niet ergens naar toe leven, naar toe groeien, niet leren en later (want dat is tijd) iets met dat wat je hebt geleerd doen. Dus eigenlijk is het in de eeuwigheid zo dat je iets hebt, ergens voor kiest, ergens voor staat, een bepaald type persoon bent, en dat altijd zal blijven.

Wat een verschil met het leven op aarde waar we wel tijd hebben. Als je dat bedenkt is het zo gaaf om tijd te hebben. Wij kunnen ergens naar toe leven, ergens naar toe groeien. Hiermee dus steeds beter gaan begrijpen waar je voor staat en wat je goed vind om te doen. Met tijd kan je ook even niet doen wat je belangrijk vind. Je kan kiezen om een tijdje af te wijken van je pad om zo eens te kijken wat het andere pad oplevert. Daarna kan je het mooie behouden en het minder goede weg doen. Tijd is de factor om te zoeken en zo jezelf te vormen tot wie je wilt zijn.

En dan begint de eeuwigheid… Je komt in een wereld waar (naar ik nu even gemakkelijk aan neem) geen tijd is. Als je dus daar “binnen” komt moet je goed weten wie je bent, wat je wil, en wie je wilt zijn. Als je ergens voor kiest is dat het… voor de gehele eeuwigheid!

Als je dat bedenkt, dan is je leven hier op aarde zo belangrijk! De uitspraak: “Gebruik uw tijd, Hij is het begin uwer eeuwigheid” is daarmee zo waardevol. De keuzen die je nu maakt, en het leren wat je nu doet, is dan iets voor de eeuwigheid, iets wat “vast” staat als je deze eeuwigheid binnen stapt. Bedenk dit en maak zo je keuzen. Eigenlijk maakt het niet uit of je “in de eeuwigheid” nog de kans hebt om aan jezelf te werken, als je bedenkt dat je nu tijd hebt gekregen om te werken aan wie je bent, gebruik dan je tijd nuttig. Kies voor het goede, zoek naar het juiste, gebruik deze tijd die je hebt gekregen nuttig en doe geen dingen waarvan je weet dat ze geen of beperkte meerwaarde hebben. Ga in je kracht staan om jezelf te ontwikkelen naar een persoon die je eeuwig wilt zijn, een persoon die het vol houdt als je in de eeuwigheid dicht bij God bent en doordrenkt wordt door Zijn Liefde. Dat perspectief maakt het leven bijzonder. Je mag anders naar je tijd gaan kijken. Niet perfect zijn, maar zoekend zijn naar wat goed is. Want de vraag blijft:

“wie wil jij zijn in de eeuwigheid?”.